kaldım mı bir başıma bu gözlerin arasında
ağır mı ağır üstüme çöken saatler de
yine gelirken kendini getirdin de
hayallerimin hiç biri kalmadı ama
koştu bir ay göğün bir ucundan öbür ucuna
arkasından baktım bir şey düşünmeden
soruların hepsinin cevabı belliydi
ve yine beğenmedim üstümdeki umutları
takip eden günler önümüzden akıp gitti
her gece yeni ve durgun filmler çektim
kameraya konuşur gibi yarının ayına baktım
devam filmleri her zaman mı kötü olurdu
artık herkes duymuştu herşeyin sıkıcılığını
kendi depremimize bile gerek kalmamıştı
şehirler boşalıyordu ve yeni yüzler kaçıyordu
anca bizi tekrar tekrar yıktığıyla kalmıştı
yine gülmek için önce benim yüzüme baktın
gözlerim genelde aşağılara kaçardı o zaman
keşke rüyamın tercümesi olsaydı
ya da dokunmak bir yabancı dil sayılsaydı
koştum bayağı arkandan, yetişmeye çalışarak
nice sonra çıktığım kapıyı karşımda buldum
yine çıksak, yine aynı yerden bakacaktık
kirli yanaklar ve yorgun gözlerle birbirimize
belki hepsine bir hayalde dokundum
bu dünyayı biz yaratmadık, değil mi?
hala havada mı duruyoruz
dünyanın tepesinden atladığımızdan beri?
